Maandag ben ik natuurlijk weer vroeg opgestaan om naar school te gaan. Daar ontdekte ik van een luisteroefening dat het Spaans van Spanje moeilijker te verstaan is voor mij, dan het Spaans van hier. Na de nodige oefeningen keerde ik terug naar het centrum, ik deed mijn boodschappen. Het verliep niet al te vlot, ik had een aantal winkels nodig om alles op mijn boodschappenlijstje te vinden. Maar ik kon tevreden terugkeren naar mijn appartementje. Na me wat te hebben verfrist, begon ik aan de bolognesesaus. Een aantal uren later stond de saus helemaal afgewerkt op het fornuis en ik was supertevreden van het resultaat haha! Ik stond uren aan het gasfornuis en dit in de zon, want in de keuken hangen geen gordijnen en een dampkap kennen ze hier niet. Dus een lange douche was nu echt aan te raden. Hierna ging ik naar onder om de familie uit te nodigen voor een feestje op dinsdag en ook om te vragen of Reina wat tijd had om een aantal dingen te regelen. Ik nodigde ook Ruth en Marko uit, natuurlijk allemaal even nieuwsgierig! Haha! Samen met de familie at ik pizza en nadien keken we naar een aflevering van Grey's Anatomy. Ik was 's avonds zo hevig enthousiast, dat ik er niet van kon slapen. En wat doet een mens dan? Wel, ik begon om 12u 's nachts mijn appartementje te poetsen. Anderhalf uur later rook alles weer lekker fris en was er geen pluisje meer te bespeuren.
Dinsdag stond ik om 8u op, wie denkt dat ik hier lekker lui niks lig te doen, heeft het grondig mis. Samen met Reina ging ik naar Walmart om wat laatste inkopen te gaan doen. Nadien moest ik mijn busticket van Mérida naar Villahermosa gaan kopen, maar na enige communicatieproblemen gingen we even later terug om het ticket van Berenice en mij te kopen. Terug thuis begon ik aan de kaassaus voor de macaroni, wanneer deze net klaar was kwam Berenice samen met Glen. Glen is de kleinzoon van een missionaris. Naar wat ik heb begrepen, was zijn opa eerst een Jood en bekeerde zich later tot Christen. Hij verhuisde van Duitsland, naar Amerika en later naar Mexico. Hij woont een chiapas maar huurt hier tijdelijk een huis. Glen is hier om Engels van zijn opa te leren. Het is een knap kereltje, groot donker en superblauwe ogen waar natuurlijk niemand langs kon kijken. Berenice is een verlegen, maar lief meisje dat pas christen is geworden en ze is supernieuwsgierig. Ik nodigde hen ook uit om 's avonds samen met ons te vieren. We aten wat kleins en hielden daarna een korte siesta. Ik sprong vlug terug onder de douche en dan gingen we de laatste inkopen doen, het drinken en natuurlijk mag de taart niet vergeten worden. Pastel de 3 leches met merengue erbovenop. Ik stond nog een laatste keer achter de hete potten en pannen voordat de uitgenodigden komen, ik zette de pasta's op en verwarmde de sauzen. Eenmaal als iedereen er was, legde ik hen uit waarom ik dit feest heb georganiseerd. Dit was ter ere van uw 60ste verjaardag papa, ik hoop dat je er ook van genoten hebt! Hier hebben we er alleszins een prachtig feest van gemaakt! Haha! De bolognese saus kenden ze, maar de macaroni met kaassaus en hesp werd hier een caldo genoemd! Letterlijke vertaling: soep! Het was zeer geslaagd en iedereen vond het lekker. We hebben goed kunnen lachen.
Ze vinden het raar dat wij bv bij Pasen de snoep onder de kinderen verdelen, hier bij het openbreken van de piñata stormt iedereen naar het snoepgoed en wie niks heeft, heeft pech. De wet van de sterkste geldt hier. De avond werd afgesloten met de taart, een typisch verjaardagsliedje van hier en ik moest in plaats van papa een mordida doen. Dit is zo snel mogelijk een hapje van de taart nemen zonder dat iemand uw gezicht verder in de taart kan duwen. Ik ga proberen het bijhorende filmpje op mijn facebook te zetten. Ik had buikpijn van het lachen! We dronken nog een glaasje Asti, jaja dat kennen ze hier haha, en besloten de afwas voor de volgende dag te laten.
Met kleine oogjes stond ik woensdag op om naar de les te gaan, gelukkig was ik niet de enige die moe was. Iedereen was ontzettend loom en alles duurde daardoor ontzettend lang. Deze keer lag het dus niet alleen aan Leo hihi. Samen met Leo nam ik de bus terug naar het centrum. Ik ging op zoek naar een lekker fris drankje om wat af te koelen en nam de combi naar huis.
Ik kreeg slecht nieuws van Pimienta, hij krijgt chemotherapie door middel van spuiten en moet op 20 mei terug geopereerd worden. Ik maak me ernstige zorgen en ik zou graag gebed willen vragen voor hem en zijn gezin. Want ondanks de chemotherapie en dat hij hier last van heeft, moet hij blijven werken en maakt hij lange dagen.
Namiddag ging ik samen met Ruth naar het huis van Berenice en bestudeerden we samen Marcus, deze keer zagen we hoofdstuk 2. Het was zeer leerrijk en ik zag bepaalde dingen vanuit een nieuw perspectief.
Ondertussen heb ik ook Takis gevonden die ik lust, dit is chips met chilismaak. Yeah, eindelijk iets met chili dat ik lust haha! 's Avonds keek ik samen met Elisa een Mexicaanse film, Inspiracion, al snel kwam heel het gezin de film volgen. Het hoorde bij mijn culturele opvoeding volgens het gezin hihi! Ik moet toegeven dat het de moeite waard was.
Donderdag begon ik mijn valies in te pakken voor het kamp. Ik ging een aantal keer naar de wasserij en nadien streek ik bij extreme hitte de spullen die ik mee ga nemen. Verder ging ik Reina helpen met het klaarmaken van het eten, want ze maakte iets moeilijks waar ze heel wat hulp bij nodig had. Chili enojado, zijn gevulde paprika's met gehakt waar groenten en fruit onder werd gemengd. Daarna werden de paprika's in opgeklopt eiwit gedompeld en in olie gebakken. Na al het snijwerk zette Elisa de film Love comes softly op, een typische vrouwenfilm. Na de film, en de nodige traantjes natuurlijk ;), aten we en nadien moest ik me snel klaarmaken om naar Ruth te gaan. Het is een wandeling van een uur, dus ik moest op tijd vertrekken. Bij haar thuis gingen we het 3de hoofdstuk van Marcus bestuderen en samen met Martha werd de medicatiekoffer voor het kamp nagekeken. Niet normaal! Ik kreeg echt schrik en ik wil liever niet meehelpen. Het enige wat ik kende was lidocaine en Atropine, dat vind je bij ons HELEMAAL niet in medicatiekoffers van kampen. Daarbovenop zaten er verschillende ampulles, spuiten en zelfs hechtingsdraad in! De verpleegkundigen hier kunnen hechten!!! Als ik hen vertelde dat we enkel nietjes zetten, durven ze mij raar aan te kijken! Haha wat een omgekeerde wereld! Nu begrijp je misschien waarom ik dit allemaal niet echt vertrouw, ze probeerden me gerust te stellen maar dat lukte niet al te best. Als de koffer gecheckt was, kwamen Lorena en Samuel aan met eten. Er werden bolis gehaald, dit zijn verse ijsjes met fruitsmaak in een plastiek zakje. Je bijt dus een stukje uit het zakje en je kunt beginnen aan je ijsje. Als ik mag kiezen maakte ik een colaboli hihi, dat ga ik hun nog wel eens voorstellen. Het werd weer laat, maar ik werd gelukkig naar huis gebracht. Oef!
Vandaag ben ik weer naar de les gegaan, het vloog om. Met zijn allen mochten we mee in de bolchito van Markus en hier leerde ik Farina beter kennen. Ze is van Duitsland, zat een jaar in Amerika als au pair, leerde daar haar huidige vriend kennen, een Mexicaan. Ze studeert in Engeland en verblijft nu een jaar in Mexico. Na dit jaar gaat ze een aantal maanden in Zuid-Amerika rondreizen om daarna verder te gaan studeren in Engeland. Ze studeert humanitaire wetenschappen of zoiets, ik weet niet hoe ik het precies moet vertalen. Het wilt zeggen dat ze een aantal 'technieken' studeren om daarna projecten op te starten in arme landen. Non-profit wel te verstaan. Haar vriend is architect en werkt vrijwillig aan een plaatselijk project.
Ik krijg steeds meer het gevoel dat mij iets wordt duidelijk gemaakt, we zullen zien hoe dit gaat aflopen. Samen met haar ga ik naar het centrum, bij alle banken staan enorme files. Het is namelijk de 15de en een deel van het loon is gestort. Jammer genoeg moet ik net nu ook op de bank zijn, maar ik heb geluk alles verloopt vlot. Al snel zit ik in de combi richting appartementje. Ik breng nog een aantal dingen in orde en zet me achter mijn laptopke.
Morgenavond vertrek ik richting Puebla, mijn volgende avontuur. Ik weet dus niet wanneer ik nog eens iets kan schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten