Eindelijk terug een berichtje

Dag allemaal, sorry voor het lange wachten en sorry dat ik bepaalde mensen ongerust heb gemaakt. Wat is het spreekwoord ook al weer? Onkruid vergaat niet? Dus: gene paniek! Er zijn verschillende redenen waarom ik een hele tijd niets op deze blog heb kunnen plaatsen. Ik heb namelijk een tijdje problemen gehad met het internetsignaal, ik heb veel voor mijn Spaanse lessen moeten doen en het is de laatste dagen constant boven 40 graden geweest (daarom nam ik mijn laptop niet mee naar het centrum). Ik ga jullie nu eens snel op de hoogte brengen.

Het eerste probleem, namelijk het internetsignaal, trachtten de eigenaars al dadelijk op te lossen met een of ander apparaatje dat het signaal sterker zou maken. Op bepaalde plaatsen in het appartement merkte je het verschil, maar ik heb een grote plafondventilator gekregen wat bij deze temperaturen enorm handig is. Blijkt nu dat op deze plaats het bereik nog steeds moeilijk verloopt haha! En dit is nu net de enigste plaats waar je wilt vertoeven.

Het kwik is hier in 1 keer enorm gestegen, gisteren en vandaag was het 44 graden wat inhoudt dat ik 3 keer van outfit verander en dat ik me 3 tot 4 keer douche. Maar dat douchen is ook niet alles, het waterreservoir staat op het dak en het is van plastiek. Dat wil dus zeggen dat het water tussen 13u en 17u warm is van de zon, met andere woorden je kunt op dat moment geen verfrissende douche nemen. Dus een paar dagen geleden had ik geen andere oplossing dan 2 flessen koud water te kopen, 1 van 1 liter en de ander van 600ml. Het kostte me trouwens nog geen ene euro. Het kleinste dronk ik bijna in een teug leeg en de andere heb ik over me leeg gekapt, gewoon losweg over mijn kleren. Dat deed zo'n deugd! Haha! Ik was namelijk buiten in de schaduw gaan studeren voor een examen en voor ik het goed en wel doorhad, was de schaduw volledig verdwenen. Het gevolg was dat ik me aardig verbrand had, iedereen weet natuurlijk dat ik weer een vuurrode neus had haha! Kreeg ik 's avonds de opmerking dat ik me toch maar eens een goede sombrero moest kopen, vonden ze natuurlijk hilarisch! Haha! Ik vind het niet erg, ben ik ondertussen al gewoon.
De warmte is goed uit te houden, behalve in de combi's en de overvolle bussen. Je zweet je gewoon onnozel! En dan nog zie je mensen die truien aanhebben en geen druppeltje zweet laten. Dat zijn misschien halve amfibieen! Ik begin spontaan te zweten alleen al bij het zien van truien en jassen haha!

Ik ga eens even wat tijd wijden aan toiletartikel, ik heb namelijk voor mezelf uitgemaakt om alles te vertellen ook de misschien wat mindere dingen. De maandverbanden die ik hier tot nu toe vond, hebben 2 afmetingen. Ofwel de grootte van een matras ofwel van een kussen, beiden veel te groot en onhandig! Natuurlijk beslist mijn ontregelde lichaam me bij de eerste dagen van extreme hitte te plezieren. Met andere woorden na een uur heeft dat ding al meer zweet dan iets anders opgeslorpd waardoor je het gevoel hebt dat je met een ei in uw broek rondloopt. Echt geweldig! Mijn misie is nu om naar alle winkels in Merida te gaan op zoek naar wat normale maandverbanden.
Sorry mama maar ik heb de olijfolie op mijn haar getest haha! Mijn haren waren extreem droog en ik had een conditioner gekocht. Maar mijn winkelzakje brak en Marko was zo lief om mijn spullen in zijn rugzak te steken. Het gevolg was dat ik pas een aantal dagen later mijn spullen terugzag. Ik zag het flesje olijfolie staan en ik hield het niet meer uit. Ik deed wat olie op mijn hand, masseerde het in mijn haar en liet het even intrekken. Daarna met een goede klets shampoo uitgespoeld en jawel hoor ik had het resultaat bereikt wat ik wou bereiken hihi! Nadien heb ik wel gewoon mijn conditioner gebruikt hoor.
En yes, goed nieuws ik heb mijn lievelingszeep hier gevonden. Het zit wel in een flesje met pompje, maar het is knak hetzelfde! Yeah!

De vrijdag na mijn laatste bericht kreeg ik van mijn leerkracht Nancy te horen dat ik iets meer dan een week de tijd had om een presentatie te maken en om te studeren voor een examen. Normaal zou ik die vrijdag ook mijn piñata gedecoreerd moeten hebben, maar het leuke was dat deze vanonder in de doos lag en dus nog nat was. Ik moest wachten tot deze droog was en pas dan kon ik verderwerken. 2 dagen heb ik eraan gewerkt en het resultaat mag best gezien worden, al zeg ik het zelf. De leerkrachten vonden mijn piñata zo mooi dat ze een groepsfoto met mijn kunstwerk maakten haha! Vlak voordat ze hem stuksloegen.
We hadden een kookles met al de studenten die Spaanse les volgen bij UADY. We maakten panuchos en poc chuc, het was lekker en gezellig. Na het eten werden de piñatas stukgeslagen op Mexicaanse wijze haha! Na de les bracht Alistair me terug naar mijn appartementje. Hij is een 42jarige Brit, die na zijn scheiding en midlifecrisis besliste om te gaan studeren. Na zijn studies wil hij voor een goed doel gaan werken, hij werkte al voor een organisatie voor daklozen. Het is een supergezellige kerel en ik vond het echt interessant om met hem te kunnen babbelen. En daarbij rijdt hij met een oud kevertje rond, het is hilarisch hoe zo een lange wapper in zo'n autootje kruipt haha! Die auto's noemen ze hier trouwens bolchitos.

Met ons klasje zijn we ook naar het Macay gegaan, het museum voor hedendaagse kunst en de rondleiding werd beeindigd met de opdracht om zelf iets te schilderen. We moesten plaats nemen aan een kindertafeltje met kleine stoeltjes en kregen een penseel in de handen geduwd. Nadien mochten we onze inspiratie de vrije loop laten.

Tijdens het weekend heb ik mijn presentatie afgewerkt, het moest over een gewoonte of traditie van ons land gaan. Ik had sinterklaas gekozen. De geschiedenis zocht ik op en nog wat bijbehorende foto's. Nadien een aantal keren doorlezen en klaar. Ik koos er voor om als eerste mijn presentatie te brengen, want eerlijk gezegd wou ik er snel vanaf zijn. Het verliep gelukkig goed.
Vandaag heb ik mijn examen gehad, wat niet zo goed verlopen was. Als eerste kregen we een liedje te horen en moesten we de openingen invullen. Maar het liedje stoorde zo erg dat ik bij de eerste keren dat ik het hoorde niks kon invullen. Nadien heb ik maar wat gegokt, de leerkracht zelf zij dat het precies toch moeilijker was dan dat ze verwachtte. De andere vragen gingen wel redelijk.

Voorlaatste celula dat Marko leidde, ging over het leven van Christenen. Hij stelde ons de vraag of het leven gemakkelijker is als je eenmaal Christen bent geworden. Aan de ene kant wel omdat je weet dat je niet alleen bent, maar dat wilt niet zeggen dat het over rozen gaat. Hier haalde hij het voorbeeld aan van Sadrak, Mesak en Abednego in de brandende oven. Zij zeiden tegen Nebukadnessar dat indien God in staat is hen te bevrijden uit de oven dan zal Hij dat ook doen en indien niet dan is het Zijn wil. Dus conclusie, ons leven gaat niet gemakkelijker zijn. Wij moeten leren te vertrouwen op Hem.
Op zondag ben ik met Ruth naar haar kerkje gegaan, wat nog in de startfase is en de dienst wordt in een uiterst klein huiskamertje gehouden. Die zondag was er een Amerikaan bij hen op bezoek die de prediking kwam geven, zijn naam was Dennis. Hij vertelde ons over het leven van Petrus, hij bracht het echt heel boeiend.
Vorige week was Ruth een hele week in Oaxaca, dus heb ik haar niet kunnen volgen in haar werk. Ondanks dat ze weg was ben ik toch nog naar een celula geweest. Op deze celula ging het over het leven van Simson.
Vorige zondag ben ik opnieuw met mijn onderburen naar hun kerk geweest, Antioquia. El pastor had het over hun visie, over wat er gebeurt als je sterft.

Ik zie hier zoveel leuke dingen en elke dag lijkt vol verrassingen. Vandaag begon de dag echt leuk, ik stapte 's morgens vroeg om 6u45 in de combi en was mijn lievelingsliedje van 'The next karate kid' op! Er waren één of ander soort boxen geinstalleerd, de chauffeur zette het volume op volle petrol en heel het busje daverde mee op het ritme van de muziek. Gewoon geweldig! Haha!
Ik heb ontdekt dat de 2 Chinezen in mijn klas ook Christenen zijn, wauw wat is de wereld klein! Ik heb ze uitgenodigt om vrijdag mee te gaan naar Celula, ik ben eens benieuwd.
Morgen mag ik mijn credenciales gaan halen. Eerst moet ik naar het centrum om naar een kantoor van UADY te gaan om een studentenkaart te gaan halen en nadien kan ik hiermee naar de busmaatschappij gaan om daar ook een kaart te regelen. Dit betekent dat ik met zo'n buspasje de helft mag betalen en dat is 3 in plaats van 6 pesos. Komt dat effe handig uit! Maar ik moet wel 120 pesos betalen voor mijn studentenkaart.

Ik vind het hier geweldig, maar soms mis ik het wel om gewoon eens snel een opmerking in het Nederlands te maken. Ik mis mijn beste vriend om mijn ervaringen mee te delen. Aan de andere kant leer ik heel wat typische woordjes en zelfs een gebaartje dat ze hier gebruiken. Hoewel ik me af en toe als Joey van Friends voel, die het te pas en te onpas gebruikt haha!

Spaanse lessen

Terwijl ik dit schrijf is het 18u30 en zit ik in het centrale park. Er heerst een gezellige drukte, overal zijn de lichten aan en op de achtergrond hoor je de chachalacas. Het is ondertussen donker aan het worden, maar dan komt de stad pas echt tot leven, geweldig!

Nu gaan we eens vertellen over wat ik de vorige dagen hebt meegemaakt.
Maandag was ik om iets voor 8u al vertrokken om een combi naar het centrum te nemen. Om 10 uur begon mijn eerste les en ik wou zeker niet te laat komen. Tijdens de rit naar het centrum viel het me op dat al de mensen in het busje een kruisteken maakten en een kus op hun hand gaven en dit bij elke kerk dat ze zagen. En laat me dit zeggen, dat gebeurt regelmatig want elke kolonie heeft namelijk zijn eigen kerk en dit voor elke denominatie. Ik vond het wel een grappig zicht, na een aantal keren het busje te hebben genomen kun je al ongeveer timen wanneer dat ritueeltje gaat gebeuren haha! In het centrum aangekomen ga ik vlug een drankje en ontbijt kopen. Ik ging even mijn ontbijt opeten in het park en ondertussen zag ik Ruben. Vlug even goeiedag zeggen en we spraken af om in de namiddag elkaar terug te zien. Iets na 9u nam ik de bus naar de universiteit, die zat gewoon stampvol en langs me zat iemand met haar winterjas. Nu duurde de rit geen 40 minuten maar een uur! Door al dat volk en het constant stoppen, duurde het een eeuwigheid en gezweet dat ik had. Lang leve de winterjassen bij temperaturen van 28 graden!!! Ik kwam welgeteld 20 minuten te laat, ik voelde me verschrikkelijk! Wat een eerste indruk! Maar de leerkracht van mijn eerste uur Spaans was enorm lief en stelde me gerust door te zeggen dat zij en Marcus ook te laat waren haha. Al snel werd het me duidelijk dat deze klas echt basis basis Spaans was. Marcus is van Duitsland, hij kwam als enige naar dit uurtje. Om 11u kwam er nog een beginneling, de Chinese Yin Yu, zij wist totaal niet waar de klepel hing. Het eerste uurtje ging vlot om, daarna mochten we piñatas gaan maken! Dit werd een lekker knoeiboeltje haha! Hier leerde ik al de andere studenten Spaans kennen, vooral Duitsers, Chinezen en 1 Canadese. Het laatste uur duurde een eeuwigheid, ik verveelde me. Na de les riep de leerkracht me bij haar en vertelde me dat het voor mij misschien beter was om bij de gevorderden eens een les te proberen. Eerlijk gezegd had ik daar schrik voor, maar ik ging het toch proberen. Na de les moest ik een half uur wachten op de bus en een uur later kwam ik aan in het centrum. Het is gewoon zalig om hier rond te lopen! Overal hoor je latin beats, deze stad bruist echt en is de veiligste stad van Mexico!
Ik verging van de dorst na de lange rit in de snikhete bus, dus ging ik in La Parranda een lekker koud cola'tje drinken. Ik zat aan de toog en kon genieten van gesprekken met de ober en de bartender. Nog even wat gebabbeld met een Amerikaan, wiens roots in deze stad liggen. Toen moest ik ineens lopen om op tijd bij Ruben te zijn. Eerst ging ik samen met hem zijn bus wegdoen op een parkeerplaats buiten de stad en dan namen we een lokale bus terug naar het centrum. We gingen iets eten, waar we gezellig bijbabbelden. Het werd een zalige avond haha, ik lach me telkens een kriek bij hem. Na het eten gingen we in het grote park op internet om te skypen met zijn gezin, als gek zaten we te zwaaien naar zijn vrouw en dochters. Omstaanders verklaarden ons zeker zot haha! Na het chatten gingen we iets drinken waar we uitzicht hadden op het plein,ik dronk niks maar at een lekker ijsje. Als we genoeg geobserveerd hadden, gingen we terug naar het plein. Waar Ruben een aantal troubadoers tegenhield, hij liet ze drie typische Mexicaanse liederen spelen. Een geweldige ervaring! Nadien gaan we even wat rondwandelen om ons eten te laten zakken en we besloten de avond te beeindigen met een ritje rond de stad. Dit met paard en kar!!! Ik had buikpijn van het lachen haha! Hij leerde me ook om een taximetro te nemen en het kwam me uiteindelijk goedkoper uit dan een gewone taxi.

Dinsdag stond ik ook relatief vroeg op, omdat ik naar het centrum moest om een aantal dingen te regelen. Deze keer bleef ik niet lang, want ik moest kuisen en mijn was gaan doen. Ik deed mijn was weg, want de wasmachine van het gezin is tijdelijk stuk. Ondertussen poetste ik alles, deed ik wat strijk en douchte me. Nadien kon ik al mijn was gaan ophalen, ja de wasmachines en droogkasten zijn hier anders. Nu moest ik me haasten want ik had afgesproken met Ruth. Om 14u moest ik aan de bushalte bij het winkelcentrum zijn. Even een wandeling van 45 minuten, in de vlakke zon! Het laatste stukje reed ik mee met de dochter van het gezin.
Samen met Ruth ging ik naar de Facultad de Enfermeria, hier kwamen de Christelijke studenten samen om een bijbelstudie te houden (een beetje zoals Ichtus). Het was enorm interessant en zij waren ongelooflijk nieuwsgierig! De bijbelstudie ging over de melaatse die door Jezus werd genezen. Na de bijeenkomst bleven we nog even babbelen en toen namen we de bus naar de andere kant van de stad. Hier was een bijbelstudie met het kerkje dat Ruth mee helpt oprichten. Ze waren ongelooflijk vriendelijk, maar de bijbelstudie was op hoog niveau en ik verstond niet alle Spaanse woorden. Met andere woorden ik heb er jammer genoeg niet veel van opgestoken. 's Avonds bracht de pastor me terug naar huis en samen met het gezin at ik empenadas. Ik ging weer laat slapen.

Woensdag stond ik om 6u op, ik ging beslist niet te laat komen op mijn tweede les! Iets voor 7u zat ik in de combi naar het centrum, deze had zelfs op me gewacht! Hihi! In snel tempo ging ik drinken halen en door naar de busstop. Elke bus en combi heeft namelijk zijn stopplaats in de stad, ze hebben hier een stadsmap waar ze allemaal opstaan. Ik zat anderhalf uur voor de start van de les in de bus en kwam goed op tijd aan op de campus. Samen met een Chinees was ik de eerste in de les, de rest kwam allemaal later! Deze keer was de les zeer leuk en heb ik heel wat geleerd, zelfs iets wat ik al lang wou leren. De piñatas werden verder beplakt en als laatste was er nog een communicatieklas. Het was een schot in de roos en ik besliste om deze klas verder te volgen. Ik keerde met de bus terug naar het centrum, waar ik deze keer ging eten bij La Parranda. Ik ging nog een beetje op verkenning in andere delen van de stad en ontmoette een aantal mensen. Rond 17u ging ik terug naar huis, in de combi was iemand zo geinteresseerd in mij dat hij de beste plaats (namelijk vanvoor langs de chauffeur) opgaf om langs me te komen zitten. Met hem had ik een grappig gesprek, hij was modestudent en wou vanalles weten van Belgie.
Ik nam een uitgebreide, zalig koude douche en maakte me klaar om met het gezin naar een softbal wedstrijd te gaan kijken. Het werd opnieuw laat.

Vandaag ben ik weer vroeg opgestaan, omdat ik wat schoolmateriaal moest kopen. Deze keer at ik mijn ontbijt op mijn gemakje in het centrale park, maar dit werd plots verstoord door een warm, vies vogelstrontje op mijn hand! Haha! Ik kon al dadelijk op zoek gaan naar een plaats waar ik mijn handen kon wassen. De rest van mijn ontbijt gooide ik weg en sprak de poetser van de bankjes aan (dit gebeurt dagelijks). Hij wees me een ton aan waar proper water inzat. Ik liep bijna naar deze ton haha, grondig waste ik mijn handen en nadien ontsmette ik ze. Wat ben ik blij dat ik altijd mijn busje handgel bij heb! Ik sprak weer met die mayaverkoper en hij riep zichzelf uit als mijn vriend. Dat wil zeggen, als ik problemen zou hebben mag ik hem altijd om hulp vragen. Euhm toch raar, maar zo gaat dat hier. Zijn naam is trouwens Yax Kin, een mayanaam die groene zon betekent. Voor de rest plande ik vandaag een rustdag in met de hoognodige siesta :)! Via Elisa, de dochter van het gezin, leerde ik een aantal Spaanse Christelijke liederen. vb. Nada hay que esconder, de Spaanse versie van een Hillsong liedje dat ik al een paar keer in de kerk hier had gehoord en dat ik absoluut geweldig vind!
Rond 17u maakte ik me klaar om nog even naar het centrum te gaan, maar bij het nemen van mijn jacket verschrok ik me een ongeluk! Vliegensvlug kroop er tussen mijn hand en mijn jacket een gekko. Het zijn supermooie beesten en deze wil je zeker op je kamer hebben (ze eten namelijk muggen), maar ik verschoot me omdat ik het niet had gezien en het voelde ook zo raar.
Nu zit ik dus nog steeds in het park en ga ik dadelijk iets kleins eten. Het belooft weer laat te worden. Ik wil niks missen, estoy disfrutando mi tiempo en México!

Camiones, combis en mototaxis

Vrijdag vroeg opgestaan om mijn school voor de eerste keer te gaan bezoeken. Eerst een combi (zoals colectivo: zit soms stampvol) tot het centrum genomen, dit duurde ongeveer een halfuur. In het centrum heb ik even wat rondgelopen omdat de bus van Ruth wat vertraging had. Tijdens het wachten had ik een gesprek met een verkoper, die ook sjamaan is in een Mayadorpje. Hij liet me een aantal foto's zien van een ritueel. Het was wel interessant.
Ruth kwam aan bij de kathedraal en toen gingen we door de artisanale markt naar de stopplaats van de camiones (de kleine, antieke bussen). Daar moet ik mijn volgende bus nemen voor aan de school te geraken. Aan de laatste stopplaats moet ik afstappen, dit duurt ongeveer 40 minuten. Om aan de school te geraken, heb ik ongeveer 1 uur en 30 minuten nodig. Het is een campus van de universiteit en ligt in de middle of nowhere! Daarbovenop ligt het gebouw het verst verwijderd, dit belooft nog interessant te worden aangezien het begrip tijd hier niet echt gekend is en het zowel stopbussen als combi's zijn haha!
Eenmaal in het gebouw begon onze zoektocht naar de verantwoordelijke van de lessen. Dat verliep vrij vlot, we moesten maar even wachten. Na de nodige kennismaking begon het examen, ik verschrok want het was een mondeling examen! Ik was zó zenuwachtig! Ik moest een aantal vragen beantwoorden en aan de hand van mijn antwoorden bepaalde ze dat ik een vrij goede notie had. Alleen werkwoorden, wat ik wel al dacht, maar Ruth zei dat ik onnodig fouten maakte dat ik die niet bij hen maak. Ik vind het wel goed om al die vervoegingen opnieuw te leren. Maar voor de zekerheid ga ik maandag een proefles volgen. Dit betekent dat ik om 10 uur in de aula moet zitten, dus dat wordt vroeg opstaan. Ik ben eens benieuwd haha!
We namen de bus terug naar het centrum en vandoor namen we een combi naar het huis van Ruth haar ouders. Ik moet eerlijk bekennen dat ik toch wel schrok van wat ik hier zag. Het huis bestaat uit 3 delen: de voorste kamer is living/werkatelier voor de moeder/eetkamer/slaapkamer van de ouders, de tweede kamer is ongeveer dezelfde grootte en is onderverdeeld in drie ruimtes met behulp van gordijntjes. Dit zijn de slaapkamers van Ruth en haar broer en zus. De achterste kamer is de keuken. Aan de kamer van de kinderen staat het badkamertje. Maar ook in dit huisje is er internet haha! Na wat te zijn bekomen van de zon en als onze ogen zijn aangepast aan de donkere, gaan we wat eten. We aten panuchos, dit zijn tortilla's met bonenpasta in. Bovenop deze gefrituurde tortilla ligt sla, tomaat, gehakt en ui. Even later kwam haar moeder met flautas. Een tortilla opgerold met kip in, bovenop ligt een pikant tomatensausje. Tijdens het eten was de vader in slaap gevallen en zat haar nichtje rond ons te spelen. Nadat we ons eten wat hadden laten zakken vertrokken we naar de winkel. Grote boodschappen doen! Ik had zoveel gekocht, dat we een mototaxi naar mijn appartement moesten nemen. Was me dat een grappig zicht haha! Borstel en aftrekker achterin, emmer en verschillende zakken met boodschappen. en Ruth hield het wcpapier op schoot haha!

Ik nam afscheid van Ruth en begon al het een en ander te regelen in mijn appartementje. Nam een fris douchke en vertrok te voet naar Marko, om mijn eerste Celula mee te maken. Dit is een soort bijbelstudie in een klein groepje, voor werkende mensen. Het was een heel eind wandelen dus stopte ik onderweg bij een Oxxo om iets te drinken te kopen :). Vroeger dan verwacht kwam ik aan bij Marko, dus babbelden we wat. Hij was nieuwsgierig naar mijn examen haha!
Van zijn thuis vertrokken we naar het winkelcentrum, Ruth en nog 2 anderen kwamen. We gingen naar een cafeetje en daar werden de Bijbels op tafel gelegd. We bestelden iets te drinken en toen begon Marko. Eerst gebed en het onderwerp van de studie was gebed. De uiteindelijke conclusie was dat God onze gedachten kent, wat er in ons hart ligt en Hij kent onze toekomst. Het enige wat Hij dus via gebed verlangt, is om een persoonlijke relatie met ons te hebben.
Samen met Ruth en Marko wandelde ik naar huis, onderweg kreeg ik een aantal vragen voorgeschoteld om mijn vervoegingen te leren haha! Dit was het einde van een leuke dag.

Zaterdag ben ik enorm vroeg opgestaan, omdat ik Ruth, haar zus en Elisa had uitgenodigd om te komen eten. Eerst wat opgeruimd, de was weggedaan en dan met de camion naar het centrum. Hier had ik een kaart van de stad gekocht en mijn internetaansluiting op de zocalo getest. Zocalo is een groot plein aan het gemeentehuis. Elk dorp en stad in Mexico heeft er 1. Na wat zoeken was het me gelukt, dat is handig meegenomen.
Vanhet centrum nam ik de bus naar het winkelcentrum om hier mijn inkopen te doen. Maar bij Chedraui vond ik niet alles dus mocht ik nog een eindje wandelen om bij Wal Mart de rest van mijn inkopen te doen. Ik was stikkapot van al het rondlopen, dus vond ik niks beter dan met de mototaxi terug naar huis te gaan haha! Daarbij zat ik ook in tijdsnood. Terwijl Ruth en haar zus Sarai binnenkomen was ik nog druk bezig met koken. Maar het was gezellig, ondertussen was Elisa ook naar boven gekomen. Ik had Italiaanse broodjes, koude pasta en chocoladepudding gemaakt. Jullie kennen nu hun rare eetgewoontes al een beetje, nu durven zij te zeggen dat pasta met mayonaise en ketchup raar is?!? Maar ze vonden het wel lekker. Het nagerecht was weer een schot in de roos!

's Avonds ging ik naar de kerk van de familie van wie mijn appartementje is. Het was een jongerenactiviteit, om hun kamp van vorig weekend te overlopen. Er waren keiveel jongeren aanwezig en het was echt gezellig. Ik moet nog wennen aan al het knuffelen en kussen dat ze hier doen. Ze zijn hier allemaal zo gastvrij en vriendelijk. Er werden een aantal sketchen gedaan en als laatste was er een typisch Yucateeks toneel, met plaatselijke klederdracht en uitspraken. Hetgene wat ik kon verstaan was geweldig :)! Op deze bijeenkomst had ik ook een gesprek met de pastor, een uiterst aangename man. We keerden pas laat terug.

Vandaag ben ik met het gezin naar de kerk gegaan. Het duurt van 9 tot 12 uur. Eerst is het zang, dan een prediking en nadien even pauze. Bij het begin van de prediking verwelkomde diezelfde pastor van gisteren me in hun kerk. Dit ging gepaard met een aantal starende ogen, maar dat is normaal. Tijdens de pauze kwamen een aantal nieuwsgierigen naar me toe. Heel veel mensen proberen Engels tegen me te praten, omdat ze er gewoon vanuit gaan dat we dat spreken. Ik vind het geweldig dat ze de moeite doen, maar staan zij even versteld als ze horen welke talen ze bij ons spreken. En dan heb ik het nog maar alleen over onze 3 officiele talen haha!
Na de pauze gaat iedereen naar de les. Alle kinderen worden naar leeftijd ingedeeld en de volwassenen hebben verschillende klassen en mogen gewoon een onderwerp kiezen dat ze interessant vinden. In de klas, met onderwerp van hun keuze, blijven ze dan zitten voor een bepaalde tijd. Zogezegd kreeg ik een 'gemakkelijk' onderwerp en mocht ik bij de jongeren. Maar diegene die de les gaf, sprak zoveel woorden in 1 minuut. Dat ik de helft van de tijd het noorden kwijt was haha! Ik kan enkel wat flarden recapituleren. Euhm ... flarden? Ik zou een halfuur kunnen vullen (dan zou ik vlot praten, zeg ik er maar bij hihi), maar hij sprak zo immens snel en hij had een uur gevuld. Dus je kunt je misschien al inbeelden hoe het was.
We gingen terug naar huis om te eten en siesta te houden, tot de volgende dienst. vanavond gaan we terug naar de kerk om van 18 uur tot 19u30 deze bij te wonen.
Daarna hoop ik vroeg in bed te liggen, want ik loop heel wat slaap achter en morgen moet ik weer vroeg op. Dan ga ik weer een heel aantal camiones moeten nemen, wat kan een auto toch handig zijn haha!

Nu begint het pas echt!

Wauw we hebben in plaats van een kamer een keimooi en groot appartement gevonden en dit boven het huis van een christelijk gezin. Het is in een rustige buurt en het is goed beveiligd. Ondertussen heb ik een notebook gekocht en ik mag op het internet van het gezin gaan, kan het nog beter? Daarbij mag ik bij hen mijn was doen, dus ik moet niet op zoek gaan naar een wassalon. Ik mag kussens, linnen en kookgerei lenen van hen. Alleen is er geen frigo, wat bij warme temperaturen wel vervelend kan worden. Maar het leuke is dat ik de nodige spullen bij hen mag koel houden. God zorgt écht voor ons en ik geniet van Zijn aanwezigheid.
Ik kan er pas 's avonds intrekken, dus kan ik nog genieten van gezellige gesprekken met de ouders van Marko. Het zijn beiden leerkrachten, zij is al op pensioen en hij heeft 2 jobs. In de voormiddag geeft hij les aan kinderen van de lagere school en in de namiddag werkt hij in de stad bij anonieme neuroten. In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met planten en is hij enorm gefascineerd in alles wat met Maya te maken heeft. Hij leert me ook wat woorden en vertelt me over typische dieren.
De moeder van Marko leert me wat nieuwe woorden (Spaans) aan en laat me typische groenten van Yucatan zien en proeven. Ik heb me geen minuut verveeld.
Vanmorgend heeft het gegoten! Het duurde ongeveer een uur, gewoon loodrecht naar beneden. De wegen stonden in een mum van tijd blank. Aron, de broer van Marko, had op de oprit van hun huis een slang gevonden. Deze was op zoek naar een droog plekje, dus vond hij niks beter dan deze bij hun in de tuin te zetten.
Door de regen zakte de temperatuur van 42 graden naar 25 graden, het zorgde voor een aangename afkoeling. Het regende zo hard dat de elektriciteit uitviel, dit omwille van de kracht van de regen die tegen de elektriciteitskabels viel. Ze gaven er niet veel om, ze waren het gewoon. Er werd een kaars aangestoken en verder gekookt, gelukkig was het een gasfornuis haha!
Nog goed nieuws, Marko heeft aan de Universiteit (UADY) de beste lessen Spaans gevonden. Het enige wat nodige is, is een examen om mijn niveau te bepalen. En dat examen is morgen al!
Ondertussen lig ik op bed van mijn eerste appartementje, mijn computer werd volledig geinstalleerd door Marko en is het al bijna 23 uur. Ik ga met een voldaan gevoel slapen. Vandaag heb ik echt zegeningen van God mogen ervaren.

Mérida

Ondertussen is er weer het één en ander gebeurd. Goed nieuws ook, mijn Mexicaanse GSM doet het weer YEAH!
In Cancun was ik met mijn vrienden naar de hotelzone gegaan om daar eens een keertje op alle plazas te gaan rondneuzen. Ondanks dat het Springbreak is, was er niet veel volk. We namen er de bus om een stukje verder te gaan kijken, maar na een paar meter waren we met de schrik van ons leven er terug van afgestapt. Levensgevaarlijk hoe die chauffeur reed! Iedereen stapte af behalve een Amerikaans koppeltje. Op een van de plazas kregen Nati en ik een lepeltje zout van Israel in onze handen geduwd. Ze vertelden ons dat we onze handen ermee moesten insmeren en na wat intrekken werd het afgespoeld. Superzacht waren onze handen nadien en die 3 meiden zaten zelfs te vechten om onze handen vast te houden haha :)! Die Israelees van dat kraampje woonde al 2 jaar in Mexico en vroeg me ineens of ik ook al lang hier was. Toen ik hem mijn verhaal in grote lijnen vertelde, stond die gewoon versteld haha. Ik vind van mezelf dat ik ontzettend veel fouten maak en ik heb nog een hoop te leren. Het enige wat ik kan, is mezelf duidelijk maken. Vaak met hand en tand.
Tijdens het wachten op de bus, kwam de ene politiejeep na de andere voorbij. Was dat even schrikken! Allemaal volgeladen met agenten die zwaarbewapend waren, brrr. Gelukkig kwam even later de bus. We wandelden de straat nog maar in of de buurvrouw van Nati begon al te roepen naar ons. Het zijn de peetouders van Daniela en het was groot feest bij hen. Het kleinkind van haar zus was gedoopt en we werden uitgenodigd om dat samen met hun te komen vieren. Ik werd direct bij de hand genomen en door de vrouw des huizes naar binnen geleid en ik moest daar gaan kiezen wat ik wou eten. Ongelooflijk! Ik had mole gekozen met rijst en worteltjes. Je kunt een beetje vragen, maar die portie kennen ze hier niet haha. Mole is een pikante saus die uit meer dan 20 ingredienten bestaat. Maar het plezante daarvan is dat je 2 keer kunt genieten van dit eten, zowel hoe het naar binnen gaat en de rest zal ik wel niet moeten uitleggen haha! Als laatste werd me nog een stuk taart aangeboden. Het was echt supergezellig en allemaal babbelkonten, op het einde wist ik niet meer waar mijn hoofd stond hihi! De vrouw is afkomstig van Oaxaca (spreek uit Wahaca) en de man van Campeche (deze staat maken ze een beetje belachelijk zoals ons Limburgertjes. In Campeche doen ze alles anders vb. bij een appartement maken ze de buitengevel van boven naar onder af. Dit is echt een grappig zicht! En als je je gaat douchen is er een grote kans dat je warme water uit de koude kraan komt en omgekeerd. Telkens een verrassing!)
Ondertussen was Pimienta aan het werken, hij moest bijna een hele dag wachten op de toeristen dus was hij naar de cinema gegaan. Haha wat kan ik zeggen, ik ben in Mexico! Hij was de film Presunto Culpable gaan kijken. Dit is eerder een documentaire en gaat over de gevangenissen in Mexico en het systeem. Volgens deze film zou 80 procent onschuldig zijn. De advocaat in de film, was eigenlijk geen advocaat hij had gewoon zijn titel gekocht en bakte er ook niks van. Als je in beroep ging, was de rechter gewoon te lui om alles fatsoenlijk te bekijken en nam alles gewoon over van zijn voorganger. Ondanks een nieuw bewijs, namelijk een video waarop de moord stond en de onschuldige vrij pleitte. De ochtend nadien zagen we op het nieuws hoe deze film werd verboden in de cinemazalen en dat het zelfs van Youtube werd gehaald. Dus er moet toch wel iets van waar zijn. Ik heb deze film in een winkel gevonden en die ga ik eens bekijken.
Twee dagen geleden begon ik ziek te worden, kon niet anders als je in een huis bent met allemaal zieken. Nati dadelijk: je hebt griep, kom we gaan naar het ziekenhuis. Daar gaan ze je een spuit Penecilline in je achterste planten en dan ben je dadelijk genezen. Het is de Mexicaanse manier. Dat heb ik toch maar lekker tegengehouden. Ik heb gewoon wat fluimen en op dit moment bijna geen stem. Dit hebben we al eens meegemaakt, dus gene paniek. Dat gaat vanzelf over.

Gisteren ben ik dan naar Mérida vertrokken, het was toch wel moeilijk om afscheid te nemen maar ik ga waarschijnlijk een aantal keer voor een paar dagen op bezoek. We zullen wel zien. Vlug mijn valiezen maken, de gewassen kleren strijken en dan vertrekken. Mijn ticket gekocht en om 12 uur vertrok de bus al. Tijdens het wachten, hielden die meiden me de hele tijd vast. Niks anders dan knuffelen en de kleinste kroop de hele tijd op mijn schoot.
Eenmaal in de bus heb ik de hele weg tot Merida, 4 uur lang met de kerel langs mij gebabbeld. Hij vertelde me zowat zijn hele levensverhaal en leerde me wat Mayawoorden. Dat is pas echt een verschrikkelijk moeilijk taaltje! Hij wist me ook te vertellen hoeveel de burgemeesters verdienen. vb in een klein dorpje (Mayadorpje) 3 miljoen pesos dagelijks!!! Mensen dit is delen door 15. In een stad is het waarschijnlijk 10 miljoen dagelijks. In een klein dorpje krijgen ze 1,5 miljoen pesos maandelijks om in het dorp te steken. MAAR het corrupte van alles is dat dit geld ook in de zakken van die rijken gaat! Hij wist dit omdat hij als schepen had gewerkt in zo'n klein dorpje en hier is een principe van transparantie. Dit betekent dat elke burger mag gaan kijken wat het dorp krijgt en wat het loon van de burgemeester is. Is dit niet wraakroepend? Jammer genoeg duurde de reis langer omwille van de carnaval :). De bus vond namelijk niet direct een mogelijkheid om tot bij de terminal te geraken. Een half uur later dan gepland, komen we aan in het centrum en staat Marko al op me te wachten. Heel mijn hebben en houden wordt in de auto gelegd en dan gaan we richting zijn thuis. Daar wachten we een aantal uren tot Ruth terug is van haar kamp in een arm dorpje. Om de tijd te doden leert Marko me hoe ik op de XBOX moet spelen. Natuurlijk bakte ik er niks van haha wat een verrassing. Al snel zette hij een film op, Toy Story 3 in het Engels met Spaanse ondertitels. Yes en zo leerde ik een aantal woorden bij, altijd handig. Na de film kreeg Marko bericht van Ruth en konden we haar gaan halen. Moe maar voldaan stapte ze in de auto. Ze vertelde ons over een Christelijke vrouw die ook een kamer verhuurde. Dit huis is ook dicht bij Marko en Ruth, dus besloten ze dat ik mijn eerste avond bij Marko thuis zou slapen want die vrouw zou pas de dag erna terug in Merida zijn. Daarbij was het al laat en was Ruth ocharme stikkapot. We brachten haar naar haar thuis en gingen terug naar Marko. Hij hielp me met mijn valiezen en toen ontmoette ik zijn ouders. Hier wordt dadelijk geknuffeld en gekust, ik voelde me dadelijk op mijn gemak. We babbelde even en toen vroeg Marko of ik oep kende. Mijn antwoord: Huh??? Nee dat kende ik niet. We gingen vlug wat te eten halen, een hamburger werd het avondeten haha! Tussen de hamburger zat het vlees zoals wij het ook kennen, spek, kaas, sla, tomaat, ketchup, mosterd, ui en ananas. Terwijl ze er twee voor ons maakten, gingen we even door het parkje. Hier kun je gratis op internet en staan stekkerkoppen langs de bankjes, wat handig! Het is 's avonds en er zijn zoveel mensen daar, aan het eten, een groepje aan het voetballen, ouders met hun kindjes,... het is nog zalig warm en het is puur genieten. Terug bij zijn thuis eten we deze verrukkelijke hamburgers op met een glas ice tea. Hij begon weer over oep en toen viel mijn frankske haha hij bedoelde Up, de film! Voor de film begint, kan ik eindelijk mijn eerste echte douche in 11 dagen nemen. Zalig, nooit gedacht dat ik zo zou kunnen genieten van een douche die werkt en waar zowel koud als warm water uit komt haha!
Tijdens de film krijgt Marko bericht van Ruth, haar oma is ernstig ziek en moest naar het ziekenhuis. Dus ze gaat de dag erna niet naar haar studenten kunnen gaan, wat betekent dat ik een vrije dag heb.
Ik vond de film wel leuk, een aantal grappige stukken in maar met mijn stem klinkt het lachen meer als geblaf dus houd ik me maar een beetje in haha! Marko gaat bij zijn broer in de hangmat slapen en ik krijg een kamer met airco en ventilator en een superzacht bed. Ik heb geweldig geslapen!

Vandaag ben ik om 9 uur opgestaan, me op mijn gemakje klaargemaakt en ineens klopte de moeder van Marko op de deur. Ze kwam me halen voor het ontbijt. Versgeperst appelsien- met pompelmoessap en dat door een vergietje gedaan. Yoghurt met allbran en stukjes banaan. Hmmm een normaal ontbijt! Ik vroeg om te mogen helpen, maar dat liet ze niet toe. Tijdens het eten hadden we een leuk gesprek. Even later kreeg ik een berichtje van Ruth, gewoon verschrikkelijk nieuws. Haar oma is overleden en zal morgen begraven worden. Ze vroeg me om voor haar en haar familie te bidden. Waarschijnlijk zal ik vanavond met Marko naar hen gaan.
Na het eten gaf ze me hun adres, waar ik de bus kon nemen en hoeveel een bus en een taxi kost. Zo begon mijn eerste uitstap in mijn uppie. Ze hielp me op weg, ik wandelde naar het einde van de straat en nam daar de bus. Dit koste me 6 pesos, nog geen halve euro. In het centrum stapte ik af en ging even rond, een beetje opnieuw orienteren. Na een paar uren probeerde ik een taxi terug te nemen, maar dat was een ander paar mouwen! Ze hebben hier namelijk 2 soorten taxi's. Diegene met een vast tarief en de Taximetros die niet te vertrouwen zijn. Ze kunnen u het dubbele vragen of enorm lange omwegen maken. Natuurlijk kwamen de hele tijd taximetros voorbij, maar na een immens lange tijd in de blakende zon kwam er eindelijk de juiste voorbij. Een superlieve man, die me ook een kaartje van hun gaf. Op deze manier kan ik de volgende keer gewoon bellen. Hij bracht me veilig terug voor 50 pesos, ongeveer 3,5 euro. Terug binnen omhelsde de moeder van Marko me, ze was blij dat ik veilig terug was geraakt.
10 minuten later gingen we eten. De vader bad , we hielden elkaars handen vast en daarna konden we eten. Muy rico! Een soep van kip, aardappel, banaan, tomaat met een beetje limoen erop geperst en rijst. Als nagerecht krijg ik een mandarijn. Op de achtergrond speelde Christelijke muziek.
Nu zit ik op de laptop van Marko dit te typen, hier worden de paswoorden gewoon gegeven. Ze zijn gewoon enorm lief en gastvrij.

GSM problemen

Gisteren ben ik met de hulp van mijn vrienden de hele dag bezig geweest met de problemen van mijn gsm op te lossen. Mijn gsm van Belgie werkt tijdelijk niet, ik hoop dat dit in Merida verandert. Met mijn gsm van Mexico kan ik geen berichten sturen, maar verder denk ik dat alles lukt. Hopelijk krijgen we vandaag de rest opgelost.
verder ben ik gisteren nog het een en ander te weten gekomen van het onderwijssysteem hier. Ze beginnen dus op de leeftijd van 4 jaar, dan gaan ze naar Kinder. Onze lagere school noemen ze een Primeria, dit is dezelfde leeftijd als bij ons. Op het einde krijgen ze een bewijs van goed gedrag, als ze hett verdient hebben en alleen met dit bewijs mogen ze naar het Secundaria. Het Secundaria telt 3 jaar, hierna krijgen ze weer zo'n bewijs waarmee ze verder kunnen studeren. Na het Secundaria gaan ze naar Prepa, dit duurt ook weer 3 jaar. Nadien kunnen ze naar de Universidad gaan. Het verderstuderen duurt veel langer dan bij ons, omdat ze in die jaren ook verplicht vrijwilligerswerk moeten doen. Vb verpleegkunde duurt hier 6 jaar, dit komt dan overeen met onze 3 jaar. Pas als ze dit voltooid hebben, kunnen ze werk zoeken met loon. Wanneer ze geen bewijs van goed gedrag hebben, geraken ze in geen enkele school binnen. Ook moeten ze bij de start van hun schoolcarriere een bewijs van vaccinaties kunnen voorleggen, zonder de nodige vaccinaties mogen ze niet beginnen.

Alles gebeurt dus voor een reden, God heeft echt plannen voor ons. Vandaag begon de dag met snoepjes, sapjes en speeltjes te kopen voor het kinderhuis. Op weg naar het kinderhuis verdeelden we alles in Peter Pan-zakjes. Rond 11 uur kwamen we aan in het kinderhuis en het nonnetje kende mijn naam nog. Ik vond het speciaal, dit na bijna een week. Ze vond het geweldig dat we zo vlug terug waren gekomen. Eerst hebben we de taart en de sapjes in de frigo gezet, ons even bezig gehouden met Maria Jose (het gehandicapte meisje) omdat de andere kinderen naar de les waren. Tijdens het wachten op de kinderen gingen we de was voor hun doen. Er is een vrouw die dit af en toe komt doen, maar die moeten ze betalen en nu hadden ze 3 gratis werkkrachten. De kleinste 2 hielden zich met de kat bezig. Even later kwamen de meisjes terug, ze stormden eerst op nonnetje Tere af en toen kwam de tweeling Chavez en Sofia me knuffelen. Daarna kwamen al de anderen me goededag wensen, behalve eentje bleef zich achter een paal verstoppen. Ze was zo verlegen, tot ik de kleinste van de groep begon te kriebelen en oppakte. Toen ze dat zag, kwam ze ook naar me en moest ik haar proberen te vangen. Het was de grootste babbelkont van de groep haha! We deelden de zakjes met snoep uit en de speeltjes, waar ze dadelijk met zijn allen mee begonnen te spelen. Het waren zo lieve en beleefde kinderen, geweldige ervaring. Iedereen kreeg een stukje van de taart en een drankje, ondertussen gaf ik Maria Jose haar papfles. Wat jammer dat we Jorge niet hebben gezien, de enigste jongen van de groep. Na wat babbelen en spelen, kwam er nog een groep vrijwilligers de verjaardag van 2 meisjes vieren. We gingen de was verder doen en toen alles op de wasdraad te drogen hing, gingen we naar de dokter voor Lupita.
Deze nacht zijn Nati en Lupita 2 keer naar de dokter moeten gaan omdat de hoest van Lupita zo erg was dat ze aerosol nodig had. Telkens krijgt ze dan 3 keer het masker op, met een kwartier pauze tussenin. In totaal duurt het ongeveer een uur. Rond 2 uur moest ze dus naar de dokter en vanavond nog een laatste keer zo'n behandeling. Terwijl dat Lupita haar behandeling krijgt, houd ik me bezig met de kindjes daar hihi! Angel bv is een jongetje van 2 jaar die ons probeert te charmeren, superschattig. Samen met zijn grote broer Brandon doet hij trucjes voor ons. En later houden we ons bezig met de 10 maanden oude Jimena, dikke babytjes vinden ze hier geweldig en dat is ze ook. Ze noemen haar bonita gordita, mooi dikkerdje haha! Eerst deed ze niks anders dan observeren, pas toen we haar hielpen met lopen begon ze te lachen en te springen.
Terug bij hun thuis houden we even een waterballonen gevecht, waarbij ik natuurlijk de dupe ben en kletsnat terug naar binnen ga haha :)! Nadien is het siesta, yeah! Vooral voor Nati is het nodig want ze had vannacht bijna niet geslapen en om 4 uur moest ze opstaan om Pimienta naar zijn werk te brengen.

Viskoppen

Naty en ik beginnen de dag geweldig, met de zoektocht naar viskoppen om een vissoepje te maken. :) We nemen deze keer de bus, die zit stampvol maar het was wel een leuke ervaring. Na drie plaatsen te hebben bezocht, hebben we eindelijk genoeg koppen voor de soep te maken. Op onze zoektocht gaan we even langs een groentenwinkeltje en hier proef ik zapote, een sappig stuk fruit.
Nadien hebben we tijd om te ontbijten. We hebben nog maar net gedaan of een nicht van Naty komt met haar zoon binnen. Ze heeft een allergische reactie gedaan op iets wat ze gegeten heeft en staat vol rode bulten. De oplossing in Mexico is een goede douche nemen en melk drinken. Ondertussen brengen Naty en ik haar zoon naar de seguro social. Hij zou mentale problemen hebben en daar met een psycholoog praten. Wanneer we terugkeren gaat het al heel wat beter met haar nicht. We praten even verder en dan is het tijd om de 2 jongsten van school te halen.
Mijn vrienden in Merida hebben een verblijfplaats voor me gevonden, maar ik kan er dinsdag pas intrekken. Dus heb ik samen met de familie Calderon Sanguino beslist om tot dan nog bij hun te blijven. Ik heb hun nadien ook moeten beloven dat als er iets scheelt dat ik hun dan verwittig en dat als ik genoeg heb van Merida dat ik dan naar hun moet terugkeren.
Ruben begint aan de laatste afwerkingen van de nieuwe badkamer. Maar deze laat hij even rusten om naar het strand te gaan, op weg naar het strand koopt hij een aantal spullen om te vissen. We gaan naar het strand aan de hotelzone van Cancun en daar zitten vissen. Ik heb de roggen en de vele krabben gezien, maar zonder vangst keren we terug haha! Die ene kleine krab gooiden we terug.
's Avonds eten we de vissoep. Buiten viskoppen en scampies werd er ui, koriander, avocado en rijst bij gegeten. Aan viskoppen zit echt niet veel vlees en eraan opereren vond ik maar niks.
Na het eten werkt Ruben de badkamer af en mag ik als eerste deze gebruiken, ondanks het tegensputteren moest en zou ik deze als eerste inzegenen. Het was zalig! Alleen al een wc kunnen doorspoelen op de normale manier is geweldig!
Voor het slapen kijken we gezellig nog wat tv, ondertussen liggen ze met 5 man in één bed. Hun uitleg: we hebben het koud. Haha!

Ay chachalacas!

Gisteren vertrokken we rond 20 uur om een pizza te gaan eten. En natuurlijk ook hier doen ze mayonaise, ketchup en jalapeño pepers op! Wat een rare gewoontes! Om 21 uur gaan we The Home Depot binnen en een uur later vertrekken we met een auto volgeladen. Op het dak van de auto worden stukken hout en een deur vastgemaakt, dit met een onnozel stukje touw. Ik kon mijn lach niet inhouden, maar het moet gezegd worden dat stukje touw heeft het gehouden tot bij hun thuis. Samen met de middelste dochter begon ik om 22u30 een ventilater ineen te steken en om 23 uur stond deze lekker te draaien op de kamer van de oudste dochter. Haha girl power!

Vandaag kon ik uitslapen, eindelijk! Wat wil zeggen, slapen tot 5 uur en blijven liggen tot 8 uur. Ik werd direct wakker, wat een babbelkonten! Hier is een soort vogel die ongelooflijk veel kabaal maakt, deze noemt chachalaca. Mensen die veel babbelen, noemen ze daarom ook chachalacas. En ay hier is geen moment rust haha! Het vergt veel energie om alles te begrijpen en daarbij praten ze enorm snel. Maar dankzij hun leer ik veel bij en dit op een paar dagen tijd. Ik voel me hier echt op mijn gemak, een thuisgevoel.
Eerst gaan we op koopjesjacht in de supermarkten. Het is er heel druk, omdat iedereen profijt wil doen en goedkope groenten en fruit wil kopen. Ondertussen is Lupita terug in slaap gevallen en moeten we haar wakker maken als we terug thuiskomen. Het wordt een normaal ontbijt vandaag, broodje met kaas en hesp met een sapje.
's Middags gaan we de punten van Monica halen. Elke 2 maanden worden de ouders uitgenodigd om de rapporten te gaan halen. De besten krijgen telkens een diploma, Monica hoort hier ook bij. Ze heeft een gemiddelde van 9,6. Ik stel me toch wel vragen bij hun onderwijs, hun leerkracht schrijft enorm veel fouten in het Engels. Vb knng moet knee voorstellen?? Dit is nog een van de kleinste fouten! Als we terugkeren van school gaan we nog even langs bij een vriendin van Naty, Mildred. Haar heb ik vorig jaar leren kennen. Het gaat hier allemaal heel gemoedelijk aan toe.
Yeah het is weer siestatijd! Even helpen met het huiswerk en dan gaan we terug iets typisch mexicaans koken.
Naty heeft me vandaag wassen op de oude manier proberen aan te leren, véél moeilijker dan het lijkt! Schrobben en ronddraaien, allemaal bewegingen die precies synchroon gaan. Die handigheid heb ik echt niet. Als laatste in een emmer water met wasverzachter steken en ophangen. Dit werkje werd in volle zon gedaan, het zweet liep me van mijn voorhoofd.
Na deze zware handarbeid heb ik mokkapudding gemaakt, ze waren er zot van! Net zoals wij vroeger deden, lekte ze de ketel bijna uit haha! Grappig zicht!
's Avonds werden nog grote inkopen gedaan. Het is gek te zien hoe ze zoveel mogelijk mensen aan een job proberen te helpen. Winkelkarren laten ze gewoon aan de auto's staan, dus iemand krijgt de job om de hele dag niets anders te doen dan lege winkelkarretjes terug naar de winkel te brengen en die in een mooie rij te zetten. Iemand met een vlaggetje helpt u om op een veilige manier uit uw parkeerplaats te geraken. Op de parking staan een aantal mensen om uw auto te wassen terwijl je winkelt, als je dit wilt. Het kost je bijna 2 euro. In de winkelcentra staan poetsvrouwen die een plekje toegewezen kregen en niets anders moeten doen dan dat telkens opnieuw te poetsen. Het blinkt altijd als een spiegel, maar op deze manier is het niet moeilijk. De grote winkels openen rond 7 uur en sluiten rond 23 uur. Rond de 15de en het einde van de maand is het over de koppen lopen, want dan krijgen de mensen hun loon. Dit is ook het moment dat ze hun karren goed vol laden.

Proeven, proeven en nog eens proeven

Ik ben weer als eerste wakker en als eerste klaar voor vertrek haha! Echt georganiseerd zijn ze niet, maar we wijten het aan een korte nacht. Alle kinderen worden naar school gebracht en dan ontbijt ik samen met Naty. Van 's morgensvroeg is het er warm en dan nog bestaat elke maaltijd uit warm eten. Dat zijn we niet gewoon. We babbelen even en dan gaan we de lunch van Monica brengen, quesadillas.
Op het einde van de straat is er een tiangis en daar gaan we eens wat lokale producten proeven. Ik krijg de kans om een kleine mango manillo te proeven, jawel deze soort lust ik! Ze hebben hier 5 soorten mango. Even verder proef ik mamey, dit is ook fruit en typisch yucateeks. Naty koopt er eentje en later gaan we er ijs van maken. Het vruchtvlees is superzacht en ongelooflijk zoet. In het midden staat een karretje waar ze chicharron verkopen, onder een beetje druk moet ik dit proberen. Het smaakt naar isemo! Een petieterig hapje en ik geef het op. Maar zeg nu zelf, wil jij gefrituurde varkenshuid eten??? Langs de varkenshuid lag een hapje van varkensdarmen, dat zag er zelfs smakelijker uit hahaha! Bij het uitzicht en de geur alleen al draaide mijn maag. Als laatste probeerde ik een drankje van ananas en chaya (een blad waar ze thee van trekken).
Van de markt gaan we naar de winkel en dan de meisjes van school halen. Maar op weg naar de school stoppen we om een ijsje te kopen, lekker vers gemaakte piña colada ijs hmmmmm! Vandaag gaan we kip met mole eten, een saus gemaakt van verschillende kruiden en vanavond komt Ruben 'Pimienta' terug van zijn 7-daagse rondreis.

Hieronder zijn wat foto's van de puppy (Doris Mar), de meisjes in uniform, de omgeving waar mijn vrienden wonen (zo kun je zien dat je zeeziek wordt van hier te rijden) en van de tiangis.