Eerste keer dat ik het ochtendritueel van een schooldag meemaak. Ik ben al wakker van 5u50, dus maak ik me al maar klaar. Om 6 uur staat de familie Calderon Sanguino op. Monica heeft een half uur de tijd, daarin moet ze haar uniform zoeken en strijken, haar wassen en haar boeken nog bijeen zoeken. Ondertussen zoekt Naty de kleren van Daniela, ook deze moeten nog gestreken worden. Lupita mag thuis blijven, dus die ligt met een hoop kussens op haar te slapen. Samen met Naty, wandelen we vlug naar de school van Monica. Deze ligt in hun straat. Dan vlug terug naar huis en gaan we Daniela naar school brengen. Het is een eindje wandelen, er wordt nog vlug een drinkbusje yoghurt gekocht voor Daniela als ontbijt en 2 empenadas voor tijdens de speeltijd. Ze heeft vandaag toetsen en ze begint wat zenuwen te krijgen. Het is 7 uur en de schoolpoort is nog gesloten, dit terwijl de oudere klassen de dagelijkse eer geven aan de Mexicaanse vlag. Al die kleintjes staan samen met de ouders te wachten tot de schoolpoort opengaat, het duurt ongeveer 30 minuten.
Nadat we Daniela naar school hebben gebracht gaan we naar huis om te ontbijten. Het worden eieren a la mexicana en soep voor Lupita. Vandaag is ze al iets beter dan gisteren en beslissen ze dat ze geen dokter nodig heeft. We klimmen in de auto en gaan naar het DIF. We geraken tot bij het kinderhuis, maar daar moeten we wachten tot de psycholoog er is en niemand kan vertellen wanneer die komt (als die al komt, want we zijn in Mexico). Naty kent via een vriendin van haar nog een kinderhuis, het wordt een roadtrip! Een zoektocht naar een katholiek kinderhuis en na heel wat omwegen vinden we het eindelijk. Hier mogen we gewoon binnenkomen en krijgen we een hele rondleiding van 1 van de nonnen die verantwoordelijk is voor de kinderen. Er zijn 14 kinderen, eigenlijk mogen er alleen maar meisjes verblijven maar ze hebben voor het eerst een jongen toegelaten. Dit omdat Jorge 2 zussen heeft en ze de familie samen wilden houden. Hun vader werkt als vrachtwagenchauffeur, waardoor hij steeds onderweg is en dus geen tijd heeft om op zijn kinderen te letten. Van de moeder is er geen sprake. Een deel van de kinderen komen van het DIF en werden hier geplaatst. Het grootste deel van de kinderen hebben nog hun ouders, maar hebben weinig of geen contact met hen. Er is zelfs een tweeling van 5 jaar. Het is er klein maar gezellig, ze krijgen geen overheidssteun en leven dus van donaties. Ze zouden graag psychologische hulp hebben bij de kinderen, maar het is veel te duur. Als laatste zien we Maria Jose, een meisje van 6 jaar, ze is gehandicapt. Ze ligt in een buggy in de schaduw. Ze kan niet meer praten (ze kon een paar dingen zeggen), er beginnen contracturen te komen in haar armen en af en toe is ze precies een standbeeld. Ze had hydrocephalie en een tumor op haar hoofdje, door de vele operaties huilt ze niet meer en als ze dat nog zou doen is het serieus mis met haar. Voor haar hydrocephalie hebben ze een shunt geplaats naar haar abdomen. Na deze operatie ging ze stilaan vooruit en leerde ze dus wat praten, kon ze een beetje lopen. Maar door hoge koorts is ze terug achteruit gegaan, de hele situatie is schrijnend. Het kind heeft geen toekomst en haar familie heeft haar in de steek gelaten. Zelfs Teri (het nonnetje) zit met de handen in het haar als ze aan dit meisje denkt.
We beslissen om nog eens terug te keren.
Nu moeten we vlug terug om Chachi van school te gaan halen. Haar toets heeft ze niet kunnen afwerken, dus daar mag ze morgen aan verderwerken. Hier zijn ze op dit vlak niet zo streng. Er zijn 3 klassen van elke leeftijd, zowel in de voormiddag als in de namiddag gaat er een groep naar school. Ze gaan naar de kleuterschool vanaf 4 jaar.
Verder wordt het een rustige namiddag, de broer van Naty komt op bezoek en even later komt Monica (rond 13u30) terug van school met haar vriendinnen. Nadien is het siesta!
Rond 16 uur krijgen we opdracht om ons te wassen en nette kleren aan te doen. Na een uurtje vertrekken we naar Plaza las Americasm het grootste winkelcentrum van Cancun. Het telt drie verdiepingen, ontelbare winkels en een vipbioscoop. Hier betaal je iets meer dan in de andere bioscoop, maar je krijgt een zetel die je helemaal neer kunt leggen en een persoonlijke ober! Als we daar een aantal uren hebben rondgelopen, gaan we terug maar eerst gaan we nog op familiebezoek. We komen pas laat terug van het bratsen, Daniela is van vermoeidheid in de auto in slaap gevallen. Laat me dit zeggen, dat is niet gemakkelijk! Ik word telkens zeeziek in de auto, er zijn zoveel gaten in de weg en dan nog gezwegen over de topes (verschrikkelijk vervelende bulten op de weg)!
maandag 28 februari 2011
zondag 27 februari 2011
Nieuwe ervaringen
Gisteren zijn we nog naar de tiangi gegaan (een markt, waarbij een straat wordt afgesloten voor verkeer en waar je werkelijk alles vindt! Deze blijft staan tot middernacht). Na het bezoeken van de markt keken we nog wat tv. Ik zag een aantal stukken van Big Momma's House 1 en 2.
Vandaag werd ik wakker om 4 uur, nog wat proberen te slapen maar lukte niet met al dat gekraak haha. Om 8 uur met de rest opgestaan en dadelijk beginnen koken. Ik heb me een half uur mogen bezighouden met het afscheuren van vlees van de kippenbeenderen en dat dan nog eens in kleine reepjes verderscheuren. Ondertussen maakte Naty verse tortilla's, die ze dan ging frituren met kaas en anderen met gehakt erin (empenadas). Verder eindigde ze met gewone tortilla's in de olie te bakken, hier maakte ze salbutes van. Bovenop die gefrituurde tortilla's werden dan mijn stukjes kip gelegd en guacamole, een tomatensausje en room. Dit werd ook op de empenadas gedaan en afgewerkt met geraspte kaas. Natuurlijk werd dit ook weggespoeld met cola, let erop het is nog maar 8u30.
Net als de dag voordien eet Lupita bijna niks en mag van haar moeder even op bed gaan liggen. Ik vertrouw het niet en ga eens horen wat er scheelt. Nu blijkt dat ze koorts heeft en zo begin een leuk dagje met het wachtspelletje bij de segura social (de plaatselijke dokter). Er staat een verschrikkelijk lange rij te wachten, dus beslist Naty eerst nog wat boodschappen te doen. Na een dertigtal minuten keren we terug, maar blijkt dat er niet veel verandert is in de tussentijd. Dus beslissen ze naar de cinema te gaan, want daar is het koel haha! Logische redenatie. Je zult het misschien al raden, jawel hoor we gaan Big Momma's House 3 zien (Mi abuela es un peligro 3). Inkomticketjes, eten en drinken voor 5 personen kost ongeveer 25 euro. Om 12 uur begint de film en er valt geen pauze, dus ga ik vlug naar de wc's. Dit geloven jullie nooit, tegen de deur van de wc's hangen kinderzitjes! Moeders kunnen zo hun kindjes daar in vastmaken terwijl ze hun behoeften doen! Ja is lekker ontspannen je behoeften doen op deze manier hihi! Ik ga terug naar de zaal waar er ook kleine kinderen en zelfs een baby zit, dat zie je niet bij ons. De film begint eerst met een bericht over piraterij, gevolgd door 2 reclamefilmpjes van het Mexicaanse leger. Geen verbod van gsm en jawel hoor ze bellen en smsen er op los! Dit is nog niet alles! We hadden popcorn gehaald. Ik nam gewoon gecarameliseerde, een klein kommetje. Maar zij namen een supersize en toen vroeg de bediende of ze kaas wouden! Voor Lupita en Daniela namen ze dit, gewoon gesmolten kaas! Ik draai me om en komt Monica eraan met 3 potjes: mayonaise, ketchup en jalapeño pepers. Ik vroeg haar wat ze daarmee ging doen en zij vertelde heel leuk: zo eten wij onze popcorn. Ok mensen ik heb zo'n stukje popcorn met wat kaas geprobeerd, leek me het veiligst, maar het is gewoon te walgelijk voor woorden!
De film was geweldig grappig! Het was ook wel lekker zitten, je kon de zetel een heel stuk kantelen. Na de film zijn we nog een beetje gaan winkelen en daarna terug naar de dokter. Het telkens weggaan was niet zo'n goed idee, want hun plaats was afgestaan en nu begon het spelletje opnieuw. Ze gaven het op, dus mag Lupita tot morgen wachten om gewoon naar de apotheek te gaan waar er ook een dokter zit. Raar volkje! Voor we naar huis terugkeren, kopen ze 6 geschilde sinaasappelen met een snuifje chili erop, want zo hoort het hier. Dit alles voor 10 pesos, nog geen 1 euro! Maar 1 draai met het zakje later, liggen er al 4 op de grond! Een opmerking van Naty voor de onvoorzichtigheid van Monica en het is al vergeten.
Voor we naar huis gaan, stoppen we nog even bij een zus van Naty. Ze wonen met 5 mensen in een kruipkotje, dit terwijl beide ouders gaan werken. Het bed staat in keuken/living/eetkamer, achter de kast ligt de jongste van het gezin te slapen. Ongelooflijk! We blijven maar even en op de terugweg vertelt Naty dat haar zus 3 zwangerschappen niet heeft kunnen uitdragen wegens ziekten van de baby's. Maar dit is niet het enige harde verhaal van de dag, we rijden langs het DIF. Hier verblijven verlaten, mishandelde kinderen en straatkinderen. Regelmatig laten ze babytjes van hier op de tv zien, in de hoop dat ze geadopteerd worden. Eén babytje werd door spelende kinderen gevonden, het lag te huilen in een doos en ze had de placenta nog langs haar liggen. Een ander jongetje werd in een vuilnisemmer teruggevonden. Naty gaat eens horen of we ze mogen gaan bezoeken, dus dit verhaal wordt misschien vervolgd.
Terug bij hun thuis eten we de overschot van het ontbijt en begint de gekende siesta! Opfrissen en rond 21 uur volgt het avondeten, zo eindigt mijn tweede dag in het warme Mexico :)!
Vandaag werd ik wakker om 4 uur, nog wat proberen te slapen maar lukte niet met al dat gekraak haha. Om 8 uur met de rest opgestaan en dadelijk beginnen koken. Ik heb me een half uur mogen bezighouden met het afscheuren van vlees van de kippenbeenderen en dat dan nog eens in kleine reepjes verderscheuren. Ondertussen maakte Naty verse tortilla's, die ze dan ging frituren met kaas en anderen met gehakt erin (empenadas). Verder eindigde ze met gewone tortilla's in de olie te bakken, hier maakte ze salbutes van. Bovenop die gefrituurde tortilla's werden dan mijn stukjes kip gelegd en guacamole, een tomatensausje en room. Dit werd ook op de empenadas gedaan en afgewerkt met geraspte kaas. Natuurlijk werd dit ook weggespoeld met cola, let erop het is nog maar 8u30.
Net als de dag voordien eet Lupita bijna niks en mag van haar moeder even op bed gaan liggen. Ik vertrouw het niet en ga eens horen wat er scheelt. Nu blijkt dat ze koorts heeft en zo begin een leuk dagje met het wachtspelletje bij de segura social (de plaatselijke dokter). Er staat een verschrikkelijk lange rij te wachten, dus beslist Naty eerst nog wat boodschappen te doen. Na een dertigtal minuten keren we terug, maar blijkt dat er niet veel verandert is in de tussentijd. Dus beslissen ze naar de cinema te gaan, want daar is het koel haha! Logische redenatie. Je zult het misschien al raden, jawel hoor we gaan Big Momma's House 3 zien (Mi abuela es un peligro 3). Inkomticketjes, eten en drinken voor 5 personen kost ongeveer 25 euro. Om 12 uur begint de film en er valt geen pauze, dus ga ik vlug naar de wc's. Dit geloven jullie nooit, tegen de deur van de wc's hangen kinderzitjes! Moeders kunnen zo hun kindjes daar in vastmaken terwijl ze hun behoeften doen! Ja is lekker ontspannen je behoeften doen op deze manier hihi! Ik ga terug naar de zaal waar er ook kleine kinderen en zelfs een baby zit, dat zie je niet bij ons. De film begint eerst met een bericht over piraterij, gevolgd door 2 reclamefilmpjes van het Mexicaanse leger. Geen verbod van gsm en jawel hoor ze bellen en smsen er op los! Dit is nog niet alles! We hadden popcorn gehaald. Ik nam gewoon gecarameliseerde, een klein kommetje. Maar zij namen een supersize en toen vroeg de bediende of ze kaas wouden! Voor Lupita en Daniela namen ze dit, gewoon gesmolten kaas! Ik draai me om en komt Monica eraan met 3 potjes: mayonaise, ketchup en jalapeño pepers. Ik vroeg haar wat ze daarmee ging doen en zij vertelde heel leuk: zo eten wij onze popcorn. Ok mensen ik heb zo'n stukje popcorn met wat kaas geprobeerd, leek me het veiligst, maar het is gewoon te walgelijk voor woorden!
De film was geweldig grappig! Het was ook wel lekker zitten, je kon de zetel een heel stuk kantelen. Na de film zijn we nog een beetje gaan winkelen en daarna terug naar de dokter. Het telkens weggaan was niet zo'n goed idee, want hun plaats was afgestaan en nu begon het spelletje opnieuw. Ze gaven het op, dus mag Lupita tot morgen wachten om gewoon naar de apotheek te gaan waar er ook een dokter zit. Raar volkje! Voor we naar huis terugkeren, kopen ze 6 geschilde sinaasappelen met een snuifje chili erop, want zo hoort het hier. Dit alles voor 10 pesos, nog geen 1 euro! Maar 1 draai met het zakje later, liggen er al 4 op de grond! Een opmerking van Naty voor de onvoorzichtigheid van Monica en het is al vergeten.
Voor we naar huis gaan, stoppen we nog even bij een zus van Naty. Ze wonen met 5 mensen in een kruipkotje, dit terwijl beide ouders gaan werken. Het bed staat in keuken/living/eetkamer, achter de kast ligt de jongste van het gezin te slapen. Ongelooflijk! We blijven maar even en op de terugweg vertelt Naty dat haar zus 3 zwangerschappen niet heeft kunnen uitdragen wegens ziekten van de baby's. Maar dit is niet het enige harde verhaal van de dag, we rijden langs het DIF. Hier verblijven verlaten, mishandelde kinderen en straatkinderen. Regelmatig laten ze babytjes van hier op de tv zien, in de hoop dat ze geadopteerd worden. Eén babytje werd door spelende kinderen gevonden, het lag te huilen in een doos en ze had de placenta nog langs haar liggen. Een ander jongetje werd in een vuilnisemmer teruggevonden. Naty gaat eens horen of we ze mogen gaan bezoeken, dus dit verhaal wordt misschien vervolgd.
Terug bij hun thuis eten we de overschot van het ontbijt en begint de gekende siesta! Opfrissen en rond 21 uur volgt het avondeten, zo eindigt mijn tweede dag in het warme Mexico :)!
zaterdag 26 februari 2011
Un día de descanso (rustdag)
De dag begon vroeg om 5 uur was ik al wakker. Om het stof te vermijden hebben ze namelijk een plastieke hoes om de matras gelaten en bij de minste beweging werd ik wakker van het gekraak. Maar ok, nu vind ik het nog grappig. Rond 8 uur gingen we ontbijten, eieren met tortilla's, ik kreeg er cola bijgeschoteld (rare combinatie).
Direct na het eten, begon Naty al aan de voorbereidingen van het middageten: Het wordt een maaltijdsoep. Ik mag de gekookte kip marineren, voor die op de barbeque gaat :)! Ondertussen wordt in de kippenbouillon verschillende soorten groente in grote stukken gedompeld. Tomaat, ui, aardappel, verse oregano van de buurvrouw, courgette, chayote (een typische Yucateekse groente, lijkt op courgette) en spinazie. Er wordt nog pasta gebakken (ja, je leest het goed) en dan verdwijnt die ook in de soep. Wanneer dit allemaal klaar is, vertrekken we met zijn allen.
We gaan richting strand, in Puerto Juarez. Het water is fris en al vlug komt er een hevige bui aan, we zaten net op tijd in de auto. De rest blijft gewoon in het water, lekker doorzwemmen. Ze zijn het gewoon. We rijden een eindje langs de kust verder en ontdekken een kleine archeologische site 'el Meco' (de manke, genaamd naar de eigenaar die iets aan zijn been had). We betalen de inkom en gaan een kijkje nemen. Er zaten enorm veel leguanen (iguano in het Spaans). Na een tijdje rondwandelen en wat foto's te hebben genomen, zag de jongste dochter van Pimienta ook eentje. En ze riep: Mira mami un marihuano! (Kijk mama een marihuana). Ik schoot samen met de andere dochters in de lach en zegt hun moeder op een droge toon: nee dochtertje lief, ik hoop dat je op deze leeftijd daar nog niet aan begint. Het kind was helemaal het noorden kwijt, tot we het haar uitlegden.
Langs de site was er een opvangcentrum voor mishandelde honden, Lupita was al vanop de site aan het roepen om daar naartoe te mogen gaan omdat ze het gezien had op de tv. Dus dit werd onze volgende stopplaats. Even de buurt wat verkennen en toen kreeg ik daar de leiband een soort van bordercollie in mijn pollen gestopt. Twee stappen en het beest, genaamd Lassi, begon al te bokken. En even later legde die zich gewoon neer. Daar stond ik dan mooi te schilderen haha! Nu bleek dat dit arme beestje werd gered van mensen die haar verkrachtten! Wat een ziekelijke mensen bestaan er wel niet! Na een tijdje rondkijken werd een volgende hond bij mij gedropt. Ik snap het niet, lijk ik zo'n hondenmens? Dit beestje was pas gewassen, dat vond ik al geweldig. Maar deze keer na een paar stappen begon die zich in de modder te draaien!!! Als laatste kreeg ik een hond die even luisterde haha, dan toch een goed einde. Handen wassen en dan vertrekken we terug naar huis. Daar staat de soep op ons te wachten en natuurlijk horen er ook tortilla's bij!
Tijdens het eten worden al de volgende maaltijden besproken, ai ik ga naar huis rollen vrees ik! Na het eten begint de siesta haha, zalig in de hangmat met een fris windje. Want ondanks de regen die er viel, is het warm en ben ik zelfs een beetje verbrand. Natuurlijk op de u allen bekende plek hihi!
Verder ga ik nog een beetje rusten en een lekkere douche pakken. Hoewel douche kun je het niet noemen, het is een grote emmer waar een klein kommetje in ligt. Het is een supermooie badkamer maar het water is nog niet aangesloten op de kranen of de wc. Dus de wc mag je ook doorspoelen met een kommetje water. Wat kan ik zeggen? We zijn in Mexico, het komt allemaal niet zo nauw.
Hieronder de hond die zich weer lekker vuil wou maken.
Direct na het eten, begon Naty al aan de voorbereidingen van het middageten: Het wordt een maaltijdsoep. Ik mag de gekookte kip marineren, voor die op de barbeque gaat :)! Ondertussen wordt in de kippenbouillon verschillende soorten groente in grote stukken gedompeld. Tomaat, ui, aardappel, verse oregano van de buurvrouw, courgette, chayote (een typische Yucateekse groente, lijkt op courgette) en spinazie. Er wordt nog pasta gebakken (ja, je leest het goed) en dan verdwijnt die ook in de soep. Wanneer dit allemaal klaar is, vertrekken we met zijn allen.
We gaan richting strand, in Puerto Juarez. Het water is fris en al vlug komt er een hevige bui aan, we zaten net op tijd in de auto. De rest blijft gewoon in het water, lekker doorzwemmen. Ze zijn het gewoon. We rijden een eindje langs de kust verder en ontdekken een kleine archeologische site 'el Meco' (de manke, genaamd naar de eigenaar die iets aan zijn been had). We betalen de inkom en gaan een kijkje nemen. Er zaten enorm veel leguanen (iguano in het Spaans). Na een tijdje rondwandelen en wat foto's te hebben genomen, zag de jongste dochter van Pimienta ook eentje. En ze riep: Mira mami un marihuano! (Kijk mama een marihuana). Ik schoot samen met de andere dochters in de lach en zegt hun moeder op een droge toon: nee dochtertje lief, ik hoop dat je op deze leeftijd daar nog niet aan begint. Het kind was helemaal het noorden kwijt, tot we het haar uitlegden.
Langs de site was er een opvangcentrum voor mishandelde honden, Lupita was al vanop de site aan het roepen om daar naartoe te mogen gaan omdat ze het gezien had op de tv. Dus dit werd onze volgende stopplaats. Even de buurt wat verkennen en toen kreeg ik daar de leiband een soort van bordercollie in mijn pollen gestopt. Twee stappen en het beest, genaamd Lassi, begon al te bokken. En even later legde die zich gewoon neer. Daar stond ik dan mooi te schilderen haha! Nu bleek dat dit arme beestje werd gered van mensen die haar verkrachtten! Wat een ziekelijke mensen bestaan er wel niet! Na een tijdje rondkijken werd een volgende hond bij mij gedropt. Ik snap het niet, lijk ik zo'n hondenmens? Dit beestje was pas gewassen, dat vond ik al geweldig. Maar deze keer na een paar stappen begon die zich in de modder te draaien!!! Als laatste kreeg ik een hond die even luisterde haha, dan toch een goed einde. Handen wassen en dan vertrekken we terug naar huis. Daar staat de soep op ons te wachten en natuurlijk horen er ook tortilla's bij!
Tijdens het eten worden al de volgende maaltijden besproken, ai ik ga naar huis rollen vrees ik! Na het eten begint de siesta haha, zalig in de hangmat met een fris windje. Want ondanks de regen die er viel, is het warm en ben ik zelfs een beetje verbrand. Natuurlijk op de u allen bekende plek hihi!
Verder ga ik nog een beetje rusten en een lekkere douche pakken. Hoewel douche kun je het niet noemen, het is een grote emmer waar een klein kommetje in ligt. Het is een supermooie badkamer maar het water is nog niet aangesloten op de kranen of de wc. Dus de wc mag je ook doorspoelen met een kommetje water. Wat kan ik zeggen? We zijn in Mexico, het komt allemaal niet zo nauw.
Hieronder de hond die zich weer lekker vuil wou maken.
vrijdag 25 februari 2011
Het avontuur is begonnen
Zonder een oog dicht te hebben gedaan, ben ik om 1 uur opgestaan. Vlug me klaargemaakt en de laatste spulletjes in mijn koffer gestoken. Om 2 uur zijn we vertrokken richting Zaventem. Het was er doodkalm, ik dacht al dat ze aan het staken waren! Maar nee hoor, ik moest gewoon de eerste vlucht van de dag nemen. Nog een laatste afscheid en dan begin ik eraan. Aan de incheckbalie had zich al een heuse rij gevormd, dus de spanning voor mijn eerste hindernis van de dag werd gerokken. Ondertussen kreeg ik al bericht dat papa veilig was thuisgekomen. Ongeveer een kwartier later kan ik eindelijk inchecken, mijn 2 koffers gaan de band op en ik weet zelfs niet hoeveel ze wegen. Op de grootste wordt alleen een kaartje met 'heavy' bevestigd, maar ik moet niet extra betalen. Eerste hindernis heb ik dus zonder kleerscheuren overleefd haha!
Op mijn gemakje ga ik door al de andere controles in Zaventem. Alles verloopt op schema. Dichtbij zit een koppel met een baby'tje, maar geen problemen. Het jongetje was zeer rustig en schoot regelmatig in een lachbui, echt schattig om te zien. Alleen stel ik mij de vraag bij het eten, in een gesloten extreem kleine ruimte 2 maal gerechten met look serveren. Is dat echt nodig? Het geeft al direct een goede indruk van de Belgen, of niet? Hihi!
10u15 landen we in Cancun, een half uur vroeger. Maar eenmaal van het vliegtuig staan we al dadelijk in de file voor de douane. Ik kies natuurlijk de verkeerde rij, die beambte had al verschillende moeilijke gevallen gehad en dan kom ik er nog eens bij! Aiai haha! Om het aan jullie duidelijk te maken, ik heb me uit deze situatie moeten lullen (sorry voor het woord). Hij deed moeilijk over het feit dat ik het adres van mijn vrienden hier niet kende, ik zei 20 minuten van hier en ik wees naar rechts. Hij zei 'es la ultima vez!' (Dit is de laatste keer) Dus dat kwam wel goed uit voor mij haha! Van de douane ga ik mijn bagage halen en dan sta ik weer in de rij voor de volgende controle. De scanner en lap ik heb weer prijs! Die 'heavy' gelabelde koffer vertrouwen ze niet dus die moet gecontroleerd worden! Leuk hoor, daar in het bijzijn van iedereen gaat de koffer open en natuurlijk wat ligt nu net vanboven! Jaja, slimme ik BH's natuurlijk! Alles wordt doorzocht, zelfs mijn Spaanse Bijbel! Mijn ingepakte chocolade moet ik openen, maar dankzij dat kom ik onder een aantal andere dingen onderuit haha! En ook weer met het nodige mouwvegen, sorry. Ik krijg net tijdens het doorzoeken van mijn koffer telefoon van Naty. Zonder erbij na te denken, neem ik mijn mexicaanse gsm op. Krijg ik daar nog een uitbrander oeioei, ik dacht eerder dat er ergens een verborgen camera stond! Zo lachwekkend werd het. Dus ik zei vlug nog effe tegen Naty en hing op. Als straf moest ik terug naar de knop gaan, maar nu had ik geluk het werd groen haha! Ze waren bijna gaan lopen met mijn pralinekes en het bier. En dank u Dirk, die noppenfolie was een goed idee. Alles is veilig hier geraakt.
Rond 11u30 verlaat ik eindelijk de luchthaven en word ik heerlijk verwelkomt door mijn Mexicaanse familie! Ze vlogen me gewoon rond de nek haha. En zaaaaalig is het weer hier! 26 graden en een lekker windje. Pimienta is werken dus vertrek ik samen met zijn vrouw en kinderen naar hun huis. Hun doel voor mijn verblijf: mij vetmesten! Dus eerste stopplaats is om cola te gaan halen. Van daar gaan we naar hun huis, deel ik de cadeautjes uit en krijg ik mijn toffe kamer te zien. Vlug opfrissen en dan begint mijn eerste eetfestijn van de dag (in Mexico). Barbeque! Er is nu wel weeral sprake van een rundskop (eten dus) voor 1 van de volgende dagen, ik hoop dat ik daar nog onderuit geraak haha!
Nu is het 16u20 en zit ik na zolang al wakker te zijn op een Mexicaanse laptop dit bericht te typen, echt een hele opgave. Ik zit continu fout haha! Ondertussen word ik ook al lekgebeten door muggen! Na dit bericht gaan we nog naar de winkel, mijn gsm regelen want ik kan er niet mee bellen of smsen en daarna zal wel meer eten volgen hihi! Dus al bij al een leuke dag gehad met heel wat hindernissen die ik heb overleefd!
¡Hasta la próxima!
Op mijn gemakje ga ik door al de andere controles in Zaventem. Alles verloopt op schema. Dichtbij zit een koppel met een baby'tje, maar geen problemen. Het jongetje was zeer rustig en schoot regelmatig in een lachbui, echt schattig om te zien. Alleen stel ik mij de vraag bij het eten, in een gesloten extreem kleine ruimte 2 maal gerechten met look serveren. Is dat echt nodig? Het geeft al direct een goede indruk van de Belgen, of niet? Hihi!
10u15 landen we in Cancun, een half uur vroeger. Maar eenmaal van het vliegtuig staan we al dadelijk in de file voor de douane. Ik kies natuurlijk de verkeerde rij, die beambte had al verschillende moeilijke gevallen gehad en dan kom ik er nog eens bij! Aiai haha! Om het aan jullie duidelijk te maken, ik heb me uit deze situatie moeten lullen (sorry voor het woord). Hij deed moeilijk over het feit dat ik het adres van mijn vrienden hier niet kende, ik zei 20 minuten van hier en ik wees naar rechts. Hij zei 'es la ultima vez!' (Dit is de laatste keer) Dus dat kwam wel goed uit voor mij haha! Van de douane ga ik mijn bagage halen en dan sta ik weer in de rij voor de volgende controle. De scanner en lap ik heb weer prijs! Die 'heavy' gelabelde koffer vertrouwen ze niet dus die moet gecontroleerd worden! Leuk hoor, daar in het bijzijn van iedereen gaat de koffer open en natuurlijk wat ligt nu net vanboven! Jaja, slimme ik BH's natuurlijk! Alles wordt doorzocht, zelfs mijn Spaanse Bijbel! Mijn ingepakte chocolade moet ik openen, maar dankzij dat kom ik onder een aantal andere dingen onderuit haha! En ook weer met het nodige mouwvegen, sorry. Ik krijg net tijdens het doorzoeken van mijn koffer telefoon van Naty. Zonder erbij na te denken, neem ik mijn mexicaanse gsm op. Krijg ik daar nog een uitbrander oeioei, ik dacht eerder dat er ergens een verborgen camera stond! Zo lachwekkend werd het. Dus ik zei vlug nog effe tegen Naty en hing op. Als straf moest ik terug naar de knop gaan, maar nu had ik geluk het werd groen haha! Ze waren bijna gaan lopen met mijn pralinekes en het bier. En dank u Dirk, die noppenfolie was een goed idee. Alles is veilig hier geraakt.
Rond 11u30 verlaat ik eindelijk de luchthaven en word ik heerlijk verwelkomt door mijn Mexicaanse familie! Ze vlogen me gewoon rond de nek haha. En zaaaaalig is het weer hier! 26 graden en een lekker windje. Pimienta is werken dus vertrek ik samen met zijn vrouw en kinderen naar hun huis. Hun doel voor mijn verblijf: mij vetmesten! Dus eerste stopplaats is om cola te gaan halen. Van daar gaan we naar hun huis, deel ik de cadeautjes uit en krijg ik mijn toffe kamer te zien. Vlug opfrissen en dan begint mijn eerste eetfestijn van de dag (in Mexico). Barbeque! Er is nu wel weeral sprake van een rundskop (eten dus) voor 1 van de volgende dagen, ik hoop dat ik daar nog onderuit geraak haha!
Nu is het 16u20 en zit ik na zolang al wakker te zijn op een Mexicaanse laptop dit bericht te typen, echt een hele opgave. Ik zit continu fout haha! Ondertussen word ik ook al lekgebeten door muggen! Na dit bericht gaan we nog naar de winkel, mijn gsm regelen want ik kan er niet mee bellen of smsen en daarna zal wel meer eten volgen hihi! Dus al bij al een leuke dag gehad met heel wat hindernissen die ik heb overleefd!
¡Hasta la próxima!
donderdag 24 februari 2011
Morgen is het zover!
Hallo! Of beter gezegd ¡Hola!
Eindelijk kan ik een eerste berichtje op mijn blog zetten. Wat gek!
Deze laatste dag in het koude België zal omvliegen! Hele voormiddag al weggeweest, bedankt Mieke voor het goede werk. Vlug pralinekes gaan halen, want ook in Mexico zijn ze zot van onze chocolade. Daarna even naar de kapper en overal vertellen over mijn plannen. Het is eigenlijk raar, want ik heb het gevoel dat ik weer gewoon even op vakantie ga. Alleen dat ik deze keer meer bagage mee ga sleuren haha, net een volksverhuis! Ik zal ongeveer mijn eigen gewicht in bagage meesleuren.
Net als de vorige keren maak ik me zorgen over een aantal dingen: Dat mijn koffers niet te veel wegen (hopelijk gaan ze nu de handbagage niet wegen hihi), dat ze aankomen in Cancun en dat ik geen rood lampje ga hebben want anders mag ik in het bijzijn van iedereen mijn bagage laten controleren. Lijkt me echt niet leuk, ik zou zeggen 1 keer in een mensenleven is voldoende haha!
Aan de douane in Mexico ga ik deze keer in het Spaans uitgelegd moeten krijgen dat ik na 4 maanden terugkeer en dit zonder ticket in handen! (Ticket kan pas 2 weken op voorhand afgeprint worden) Ik ben benieuwd of me dat gaat lukken!
Verder zit het goed, ik heb al heel wat fijne reacties gehad en leuke afscheidsberichtjes. Ik zou graag iedereen willen bedanken hiervoor, dat zal ginder ook een steun voor me zijn. Ik hoop dat ik ons land goed mag vertegenwoordigen haha!
Sowieso weet ik dat ik niet alleen ben, ik krijg deze kans van de Allerhoogste. U bent mijn kracht en U geeft me de durf om door te zetten. Dit liedje kwam ik laatst 'toevallig' tegen.
http://www.youtube.com/watch?v=iXQBqQejnIA
Ik hoop Zijn plannen voor mijn toekomst te mogen ontdekken.
Voor mijn laatste avondje hier ga ik mijn valiezen dubbelchecken en waarschijnlijk nog een aantal keer wegen :)! Ik ga een beslissing moeten nemen of ik ga wakker blijven of niet. Ik moet namelijk deze nacht om 3 uur inchecken en om 6 uur vertrekt mijn vlucht richting Cancun. Verder ga ik afscheid nemen van mijn familie en laatste afspraken maken met mijn vrienden in Mexico.
De volgende keer lees je iets van me vanuit het verre MEEEEXIIIICOOOOOOOOOOOO, land van al mijn dromen ...
¡Hasta la próxima!
Eindelijk kan ik een eerste berichtje op mijn blog zetten. Wat gek!
Deze laatste dag in het koude België zal omvliegen! Hele voormiddag al weggeweest, bedankt Mieke voor het goede werk. Vlug pralinekes gaan halen, want ook in Mexico zijn ze zot van onze chocolade. Daarna even naar de kapper en overal vertellen over mijn plannen. Het is eigenlijk raar, want ik heb het gevoel dat ik weer gewoon even op vakantie ga. Alleen dat ik deze keer meer bagage mee ga sleuren haha, net een volksverhuis! Ik zal ongeveer mijn eigen gewicht in bagage meesleuren.
Net als de vorige keren maak ik me zorgen over een aantal dingen: Dat mijn koffers niet te veel wegen (hopelijk gaan ze nu de handbagage niet wegen hihi), dat ze aankomen in Cancun en dat ik geen rood lampje ga hebben want anders mag ik in het bijzijn van iedereen mijn bagage laten controleren. Lijkt me echt niet leuk, ik zou zeggen 1 keer in een mensenleven is voldoende haha!
Aan de douane in Mexico ga ik deze keer in het Spaans uitgelegd moeten krijgen dat ik na 4 maanden terugkeer en dit zonder ticket in handen! (Ticket kan pas 2 weken op voorhand afgeprint worden) Ik ben benieuwd of me dat gaat lukken!
Verder zit het goed, ik heb al heel wat fijne reacties gehad en leuke afscheidsberichtjes. Ik zou graag iedereen willen bedanken hiervoor, dat zal ginder ook een steun voor me zijn. Ik hoop dat ik ons land goed mag vertegenwoordigen haha!
Sowieso weet ik dat ik niet alleen ben, ik krijg deze kans van de Allerhoogste. U bent mijn kracht en U geeft me de durf om door te zetten. Dit liedje kwam ik laatst 'toevallig' tegen.
http://www.youtube.com/watch?v=iXQBqQejnIA
Ik hoop Zijn plannen voor mijn toekomst te mogen ontdekken.
Voor mijn laatste avondje hier ga ik mijn valiezen dubbelchecken en waarschijnlijk nog een aantal keer wegen :)! Ik ga een beslissing moeten nemen of ik ga wakker blijven of niet. Ik moet namelijk deze nacht om 3 uur inchecken en om 6 uur vertrekt mijn vlucht richting Cancun. Verder ga ik afscheid nemen van mijn familie en laatste afspraken maken met mijn vrienden in Mexico.
De volgende keer lees je iets van me vanuit het verre MEEEEXIIIICOOOOOOOOOOOO, land van al mijn dromen ...
¡Hasta la próxima!
Abonneren op:
Posts (Atom)